POZWOLENIE KOLEKCJONERSKIE KROK PO KROKU

Pozwolenie na Broń do Celów Kolekcjonerskich – Instrukcja Krok po Kroku

Pozwolenie na broń do celów kolekcjonerskich to jedna z najpopularniejszych form legalnego posiadania broni palnej w Polsce. Obok pozwolenia sportowego cieszy się dużym zainteresowaniem. W tym poradniku dowiesz się, jakie są kluczowe różnice między tymi dwoma rodzajami pozwoleń, jakie zalety i wady ma pozwolenie kolekcjonerskie oraz jakie kroki należy podjąć, aby je uzyskać.

Proces zdobycia pozwolenia kolekcjonerskiego jest prostszy i szybszy niż w przypadku pozwolenia sportowego. Nie wymaga odbywania stażu w klubie sportowym ani udziału w zawodach strzeleckich. Możesz uzyskać je znacznie szybciej. Dodatkowo pozwolenie kolekcjonerskie daje najszerszy zakres broni, jaką można legalnie posiadać, i jest wydawane na całe życie – nie musisz podejmować żadnych działań, aby je utrzymać.

Oczywiście ma również swoje ograniczenia. Największym minusem jest brak możliwości noszenia załadowanej broni. Zgodnie z przepisami, noszenie broni oznacza posiadanie jej z podpiętym magazynkiem i nabojami. Natomiast przenoszenie broni (np. z załadowanym magazynkiem przechowywanym osobno) jest dozwolone. Dzięki temu możesz przemieszczać się z bronią, np. na strzelnicę.

Niektórzy obawiają się egzaminu, który trzeba zdać na policji, słysząc opinie, że jest bardzo trudny. W tym poradniku obalimy ten mit – jeśli się odpowiednio przygotujesz, zdasz bez problemu.

Podsumowując, pozwolenie kolekcjonerskie pozwala na zakup, posiadanie oraz korzystanie z różnorodnej broni palnej i amunicji, a także strzelanie na strzelnicach. Możesz kolekcjonować zarówno egzemplarze historyczne, jak i nowoczesne.

Wszystkie przedstawione tu informacje pochodzą z pierwszej ręki. W roku (2024) osobiście przeszedłem całą procedurę wyrabiania pozwolenia kolekcjonerskiego i 14 października zdałem egzamin w WPA Olsztyn.

W dalszej części poradnika szczegółowo opiszę przebieg egzaminu, oraz sposób w jaki się przygotowywałem.

1. Podstawowe Wymagania do Uzyskania Pozwolenia na Broń Kolekcjonerską

Aby ubiegać się o pozwolenie, musisz spełnić kilka podstawowych warunków:

Wiek – ukończone 21 lat

Nie ma od tego odstępstw. Jeśli nie masz ukończonych 21 lat, nie możesz uzyskać pozwolenia.

Zdolność psychiczna

Twoje zdrowie psychiczne musi zostać potwierdzone przez lekarza i psychologa. W ramach procedury przejdziesz badania, które wykażą, czy jesteś osobą zrównoważoną i zdolną do bezpiecznego posiadania broni.

Niekaralność

Nie możesz być:

Skazanym prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.
Skazanym za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, bezpieczeństwu w komunikacji (np. w stanie nietrzeźwości) lub za ucieczkę z miejsca zdarzenia.

Jeśli posiadasz jakieś zatarte wyroki nadal możesz się starać o pozwolenie, każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie.

Spełniasz te warunki? Świetnie, przechodzimy do kolejnego kroku!

2. Członkostwo w Stowarzyszeniu Kolekcjonerskim

Jednym z wymogów uzyskania pozwolenia na broń kolekcjonerską jest przynależność do stowarzyszenia o charakterze kolekcjonerskim. Zgodnie z ustawą o broni i amunicji członkostwo w takim stowarzyszeniu jest kluczowym uzasadnieniem do ubiegania się o pozwolenie.

W Polsce działa wiele stowarzyszeń kolekcjonerskich. Przed wyborem warto poświęcić trochę czasu na rozeznanie. Weź pod uwagę:

Wysokość wpisowego i składki członkowskiej (zazwyczaj 250–300 zł rocznie).
Dodatkowe korzyści, jakie oferuje dane stowarzyszenie (np. szkolenia czy własna strzelnica).
(Członkostwo w Strzelcach Północy jest darmowe)

Po dołączeniu do stowarzyszenia otrzymasz dwa ważne dokumenty: zaświadczenie o członkostwie i statut stowarzyszenia. Oba będą potrzebne przy składaniu wniosku na policji.

3. Badania Lekarskie

Kolejnym krokiem jest uzyskanie zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego brak przeciwwskazań do posiadania broni. Wybierz przychodnię lub gabinet, który oferuje sprawne przeprowadzenie takich badań. Koszt wynosi zazwyczaj około 450-600 zł.

Podczas wizyty przejdziesz:

Badanie wzroku i słuchu.
Testy psychologiczne.
Rozmowę z psychiatrą.

Wynik badań jest ważny przez 3 miesiące. Jeśli nie zdążysz złożyć wniosku w tym czasie, badanie trzeba będzie powtórzyć i ponownie zapłacić.

4. Składanie Wniosku do WPA

Wniosek o wydanie pozwolenia na broń składamy w Wydziale Postępowań Administracyjnych (WPA) komendy wojewódzkiej policji, odpowiedniej dla Twojego miejsca stałego zamieszkania. Wzory podań można bez problemu znaleźć w sieci lub bezpośrednio na stronach internetowych WPA.

Dokumenty wymagane do wniosku:

Poprawnie wypełniony formularz wniosku.
Orzeczenie lekarskie.
Zaświadczenie o członkostwie w stowarzyszeniu i jego statut.
Zdjęcie w formacie dowodowym.
Potwierdzenie opłaty w wysokości 242 zł.

Dopuszczenie do posiadania broni

Razem z wnioskiem o pozwolenie kolekcjonerskie możesz złożyć wniosek o tzw. dopuszczenie do posiadania broni. To dodatkowe uprawnienie pozwala na korzystanie z broni należącej do innych podmiotów, np. podczas pracy w ochronie czy na strzelnicy.

Koszt tego dokumentu to jedynie 10 zł i dodatkowe zdjęcie. Warto go zdobyć, ponieważ uzyskanie go później wymaga ponowienia całego procesu, łącznie z badaniami i egzaminem.

Moja rada: Zanim złożysz dokumenty, koniecznie zadzwoń do swojego WPA i upewnij się, że wszystko jest poprawnie wypełnione i kompletne. Sam tak zrobiłem i okazało się, że moje podanie wymagało drobnych poprawek. Taki telefon może Ci zaoszczędzić wiele czasu i nerwów, unikając konieczności poprawiania, dosyłania czy odsyłania dokumentów. To zdecydowanie ułatwi i przyspieszy całą procedurę, która, jak wiadomo, bywa biurokratyczna.

5. Wywiad Środowiskowy

Kiedy Twoje dokumenty trafią do Wydziału Postępowań Administracyjnych (WPA) i zostaną zaakceptowane jako kompletne oraz poprawnie wypełnione, rozpocznie się procedura zmierzająca do wydania pozwolenia na broń do celów kolekcjonerskich. Jednym z kluczowych elementów tego procesu jest wywiad środowiskowy.

Na wniosek WPA Twój dzielnicowy będzie zobowiązany do zebrania informacji na Twój temat. Oznacza to, że funkcjonariusz sprawdzi, jak jesteś postrzegany w swojej społeczności. Jeśli nie miałeś konfliktów z prawem i prowadzisz spokojny tryb życia, uzyskasz pozytywną opinię.

Jeśli jednak miałeś/aś w przeszłości problemy z prawem, mogą pojawić się pytania dotyczące tych incydentów.

Pamiętaj, aby odpowiadać szczerze i spokojnie – takie pytania są częścią procedury.

6. Egzamin

Po pozytywnym zaopiniowaniu Twojej osoby przez dzielnicowego pozostaje czekać na list z zaproszeniem na egzamin. W piśmie od WPA znajdziesz informacje o terminie i miejscu egzaminu. Zazwyczaj zaproszenia są wysyłane co najmniej 2 tygodnie przed datą egzaminu, aby wnioskodawca miał wystarczająco dużo czasu na przygotowanie. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby rozpocząć naukę wcześniej.

Egzamin to jeden z najważniejszych i najbardziej wymagających etapów całego procesu, dlatego poświęcę mu najwięcej uwagi w tym poradniku.

Na początku opiszę suchą teorię dotyczącą egzaminu, a w kolejnej części przedstawię dokładną relację z perspektywy osoby do niego przystępującej.

Opłata za egzamin wynosi 18% minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu złożenia wniosku o pozwolenie na broń (na moment pisania poradnika jest to kwota 774 zł). Pamiętaj, aby dostarczyć potwierdzenie wpłaty do WPA najpóźniej 2 dni przed egzaminem – w przeciwnym razie nie zostaniesz dopuszczony/a do egzaminu. Zalecam nie zostawiać tego na ostatnią chwilę.

Egzamin składa się z dwóch części: teoretycznej i praktycznej.

1. Część teoretyczna

W tej części sprawdzona zostanie Twoja wiedza na temat przepisów zawartych w ustawie o broni i amunicji oraz wybranych fragmentów kodeksu karnego dotyczących broni palnej.

Większość WPA udostępnia na swoich stronach bazę pytań egzaminacyjnych, co ułatwia przygotowanie. Materiał do opanowania nie jest bardzo obszerny ani skomplikowany, ale warto dobrze się z nim zapoznać.

Jak się przygotować ?

Po prostu nauczyć się na pamięć odpowiedzi na wszystkie 200 pytań z bazy udostępnionej przez WPA. Samo przeczytanie ustawy o broni i amunicji może nie wystarczyć, ponieważ niektóre pytania wymagają bardzo konkretnej wiedzy.

Ale są również bardzo banalne pytania na które odpowie każdy kto chociaż raz rzucił okiem na ustawę o broni i amunicji.

Tak jak już pisałem, ucz się z pytań udostępnionych przez WPA.

Moje przygotowanie do teoretycznej części egzaminu polegało na przeczytaniu ustawy oraz wykuciu na pamięć wszystkich 200 pytań ze strony WPA.

Samodzielne szukanie odpowiedzi na pytania w tekście ustawy to świetna metoda nauki – to, co znajdziesz własnymi siłami, zostaje w pamięci na dłużej.

Na przygotowanie teoretyczne poświęcałem około 1-2 godzin dziennie przez tydzień. To wystarczyło, by solidnie przyswoić cały materiał.

Jeszcze jedna rada ode mnie, zapoznaj się z wzorcowym regulaminem strzelnicy oraz podstawowymi rodzajami zacięć broni przyda Ci się to zaufaj mi.

2. Część praktyczna

Podczas tej części egzaminatorzy ocenią, czy potrafisz bezpiecznie i prawidłowo posługiwać się bronią. Oprócz wykazania się odpowiednimi umiejętnościami obsługi, musisz zdobyć określoną liczbę punktów, strzelając z rodzajów broni, na które chcesz uzyskać pozwolenie.

Do części praktycznej egzaminu warto przygotować się z pomocą profesjonalistów. Dobry instruktor strzelectwa nauczy Cię podstaw obsługi broni, zasad bezpieczeństwa oraz wszystkich umiejętności potrzebnych do zaliczenia egzaminu bez stresu.

Na rynku jest wielu świetnych instruktorów i firm szkoleniowych – warto rozejrzeć się i wybrać najlepszą opcję dla siebie. Ja szkoliłem się okiem Krzysztofa Nowackiego z Grupy39, a zdanie egzaminu za pierwszym podejściem jest chyba najlepszym dowodem na skuteczność tych przygotowań. Równie gorąco polecam Mateusza Duszyńskiego z M.D Shooting – tam również nauczysz się wszystkiego, co niezbędne.

7. Relacja z egzaminu w WPA Olsztyn.

Część teoretyczna

Nadszedł dzień egzaminu – mimo solidnego przygotowania, odrobina (albo i więcej) stresu jest nieunikniona. To zupełnie normalne.

Mój stres był naprawdę duży – dawno nie czułem się tak zestresowany! W głowie powtarzałem sobie jednak, że w najgorszym wypadku egzamin trzeba będzie powtórzyć, a przynajmniej dowiem się, nad czym muszę jeszcze popracować.

Na miejsce egzaminu przyjechałem z dużym wyprzedzeniem, aby wyeliminować ryzyko spóźnienia. Po zgłoszeniu się na portierni i poinformowaniu oficera dyżurnego o swoim przybyciu zostałem skierowany do poczekalni. Z każdą minutą dołączali kolejni uczestnicy, aż zebrało się nas dziewięcioro.

Punktualnie o wyznaczonej godzinie przyszedł oficer i zaprosił nas do sali egzaminacyjnej. Usiedliśmy na miejscach, a egzaminatorzy przedstawili się i omówili przebieg egzaminu. Otrzymaliśmy dwie kartki: jedną z 20 pytaniami oraz drugą do zaznaczania odpowiedzi. Pierwsza służyła jako brudnopis, a druga była oficjalną kartą odpowiedzi, którą należało wypełnić starannie.

Aby zdać część teoretyczną, musieliśmy udzielić przynajmniej 18 poprawnych odpowiedzi na 20 pytań. Na szczęście nie było żadnych niespodzianek – wszystkie pytania pochodziły z bazy 200 pytań dostępnych na stronie WPA Olsztyn. Ponieważ znałem je na pamięć, zaznaczenie odpowiedzi zajęło mi około 3–4 minut.

Nie namawiam jednak do pośpiechu. To nie jest wyścig! Dokładnie czytaj każde pytanie, zwracając uwagę na pułapki, takie jak różnica między „jest” a „nie jest” – łatwo o pomyłkę. Dla pewności sprawdziłem swoje odpowiedzi jeszcze dwa lub trzy razy, zanim oddałem arkusz.

Wszyscy zdający ukończyli test przed upływem regulaminowych 30 minut. Sprawdzanie wyników odbyło się szybko. Dwie osoby, które popełniły więcej niż dwa błędy, zostały poproszone z powrotem na salę egzaminacyjną, a reszta z nas została skierowana na strzelnicę LOK, gdzie miała odbyć się część praktyczna.

Część Praktyczna Egzaminu – Na Strzelnicy

Zadowolony z zaliczonej części teoretycznej, udałem się na wskazaną strzelnicę. Musiałem pokonać kilka kilometrów, i choć nawigacja próbowała mnie wyprowadzić w pole, na szczęście dotarłem na czas. Na miejscu pojawiły się również osoby, które podchodziły do poprawki praktycznej części egzaminu po wcześniejszych niepowodzeniach.

Egzamin rozpoczął się od pytań teoretycznych. Pierwsze polecenie brzmiało:

– „Proszę wymienić cztery podstawowe zacięcia broni i szczegółowo opisać jedno z nich oraz sposób jego usunięcia.”

Następnie padło pytanie z regulaminu strzelnicy – w moim przypadku:

– „Czy można korzystać z broni innych osób na strzelnicy?”

Każdy ze zdających miał ten sam zestaw, podstawowe zacięcia broni i jedno pytanie z regulaminu strzelnicy.
To wyraźnie pokazuje, dlaczego należy zapoznać się z podstawowymi rodzajami zacięć broni i wzorcowym regulaminem strzelnicy przed egzaminem.

Po udzieleniu poprawnych odpowiedzi przeszliśmy do kolejnego etapu.

Egzaminujący policjant wskazał stolik, na którym znajdował się pistolet CZ75, i wydał polecenie: „Proszę zachowując środki bezpieczeństwa, rozebrać pistolet i nazwać jego części.” Miałem już wcześniej okazję ćwiczyć z tym modelem broni, więc bez problemu wykonałem zadanie. Wystarczyło wskazać podstawowe elementy pistoletu: szkielet, zamek oraz żerdź ze sprężyną oporo-powrotną.

Chociaż ta część egzaminu może wydawać się łatwa, to właśnie tutaj można popełnić błędy wynikające z pośpiechu lub stresu. Najważniejsze to zachować spokój i pamiętać o zasadach bezpieczeństwa. Niestety, jeden z uczestników zapomniał sprawdzić komorę nabojową przed rozebraniem broni, i to był dla niego koniec egzaminu. To wydaje się oczywiste, ale pod wpływem stresu nawet najprostsze czynności mogą zostać wykonane błędnie.

Pamiętaj: spokojne i przemyślane działanie to klucz do sukcesu.

Warto również sprawdzić z jakich modeli broni twoje WPA korzysta podczas egzaminu, tak aby nie dać się zaskoczyć jakiś modelem, którego nie będziemy umieli rozłożyć.

Część Praktyczna – Strzelanie

Po wszystkich formalnościach nadszedł czas na najważniejszy element egzaminu – strzelanie. Egzamin praktyczny obejmuje strzelanie z tych rodzajów broni, które wskazałeś/aś we wniosku o pozwolenie. W moim przypadku była to „pełna kolekcja”, więc strzelałem ze wszystkich jednostek przygotowanych na egzamin.

Egzamin odbywa się w systemie rotacyjnym – uczestnicy strzelają po kolei z każdego rodzaju broni. W zależności od liczby zdających, egzamin może trwać nawet kilka godzin.

Kilka kluczowych wskazówek:

Bezpieczeństwo to podstawa: Zawsze zwracaj uwagę, gdzie kierujesz lufę. Postępuj zgodnie z poleceniami egzaminatora, a każdą czynność wykonuj dokładnie i bez pośpiechu.
Działaj na komendę: Ładuj magazynek, strzelaj i rozładowuj broń wyłącznie na polecenie egzaminatora.
Pamiętaj o procedurach: Po zakończeniu strzelania zawsze prezentuj rozładowaną broń i odkładaj ją na stolik. Te zasady poznasz wcześniej podczas szkolenia z instruktorem, ale warto je tutaj przypomnieć.

Teraz przejdźmy do szczegółów strzelania z poszczególnych jednostek broni.

1. Pistolet 9 mm CZ-75

Dystans: 15 metrów.
Ilość strzałów: 6.
Pozycja: Stojąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Minimum 35 punktów na tarczy TS-2.

Zadanie nie jest trudne, jeśli podejdziesz do niego spokojnie. Skup się na każdym strzale – masz wystarczająco dużo czasu. Polecam technikę: dwa strzały, przerwa na odpoczynek ramion (cofnięcie łokci do siebie i głęboki wdech), kolejne dwa strzały i tak do końca.

2. Pistolet maszynowy PM-84P „Glauberyt” (kal. 9×19 mm)

Dystans: 25 metrów.
Ilość strzałów: 10.
Pozycja: Stojąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Co najmniej 8 strzałów musi trafić w sylwetkę na tarczy TS-10 („francuz”).

To zadanie jest łatwiejsze niż strzelanie z pistoletu. Celuj w środek sylwetki – trafienie w cel z tej odległości jest naprawdę proste.

3. Strzelba 12/70 Mossberg

Dystans: 10 metrów.
Ilość strzałów: 3 (pociski).
Pozycja: Stojąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Minimum 2 trafienia w pole punktowe tarczy TS-3.

Zadanie jest bardzo łatwe. Przy takiej odległości i rozmiarach tarczy trudno jest nie trafić.

4. Karabinek AKMS (7,62×39 mm)

Dystans: 50 metrów.
Ilość strzałów: 10.
Pozycja: Leżąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Minimum 8 trafień w sylwetkę na tarczy TS-10.

Egzaminator pozwolił nam wcześniej położyć się z bronią i znaleźć wygodną pozycję do strzału. To bardzo pomogło. Cel z tej odległości wydaje się niewielki, ale stabilnie podparta broń ułatwia celowanie. Przyrządy celownicze były ustawione na 50 metrów, więc wystarczyło celować w punkt.

5. Karabin SVD (7,62×54 mm)

Warunki: Takie same jak przy AKMS.

Jeśli poradziłeś/aś sobie z AKMS-em, SVD nie sprawi Ci żadnych trudności. Strzela się bardzo przyjemnie, poczujesz się jak snajper! Przyrządy również ustawione na celowanie w punkt. U mnie – pełne 10/10 trafień.

6. Pistolet .22LR Smith & Wesson 622

Dystans: 15 metrów.
Ilość strzałów: 5.
Pozycja: Stojąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Minimum 35 punktów na tarczy TS-2.

Tej części obawiałem się najbardziej. Mamy jeden strzał mniej niż przy pistolecie 9 mm, ale wynik punktowy musi być taki sam, co oznacza, że nie ma miejsca na błędy. Kluczem jest spokojne, precyzyjne oddawanie każdego strzału. Ku mojemu zaskoczeniu uzyskałem lepszy wynik niż przy pistolecie 9 mm – więc da się!

7. Karabin sportowy CZ 452-2E (.22LR)

Dystans: 25 metrów.
Ilość strzałów: 5.
Pozycja: Leżąca.
Wynik wymagany do zaliczenia: Minimum 35 punktów.

Dzięki stabilnej pozycji i długiej linii celowania, zadanie to można uznać za formalność. Egzaminator polecił oddać suchy strzał, aby wyczuć spust – był bardzo czuły, co pomogło mi przygotować się do właściwego strzelania. Strzelało się bardzo przyjemnie, mimo iż czułem że praktycznie egzamin mam już w kieszeni, to przyłożyłem się do ostatniego zadania i zaliczyłem z dobrym wynikiem.

Podsumowanie

Zdawalność egzaminów organizowanych przez policję jest wysoka – znacznie wyższa niż w przypadku egzaminów na prawo jazdy. Przy solidnym przygotowaniu i pozytywnym nastawieniu egzamin na pozwolenie na broń można potraktować niemal jako formalność.

Na uwagę zasługuje przyjazne podejście policjantów prowadzących egzamin. Wszystko odbywa się zgodnie z procedurami i przepisami, ale atmosfera jest życzliwa. Nie czuć presji ani prób „oblewania na siłę”. Egzaminatorzy są uprzejmi, cierpliwi i chętnie odpowiadają na pytania, co pozwala czuć się swobodnie nawet w stresującej sytuacji.

Nie można też zapomnieć o pozytywnej atmosferze wśród uczestników egzaminu. W czasie oczekiwania na swoją kolej jest okazja do rozmów, żartów i wzajemnego wsparcia. To świetnie rozładowuje napięcie i pomaga zminimalizować stres. Dodatkowo, porady od osoby, która właśnie zakończyła strzelanie, mogą okazać się bardzo pomocne.

Więc jeśli obawa przed egzaminem na policji powstrzymywała Cię przed staraniem się o pozwolenie kolekcjonerskie, to już wiesz że zupełnie niepotrzebnie.

Chcesz uzyskać pozwolenie na broń kolekcjonerską? Proces trwa od 1 do 3 miesięcy i kosztuje około 1500–2000 zł. To pierwszy krok w stronę Twojej przygody ze strzelectwem.

Członek stowarzyszenia STRZELCY PÓŁNOCY
Jarosław królik